Anna Cyrkunowicz

BYĆ FLORYSTĄ

To też, ale dziś Florysta może być wszędzie tam, gdzie są jego prace. Poznaje miejsca i ludzi, dla których tworzy. Nigdy się nie nudzi, jest specjalistą, technikiem, projektantem, niekiedy powiernikiem, zawsze artystą i strażnikiem stylu. Świat poszedł do przodu. Nie wystarczy już sprzedawać kwiaty, przeciągnąć nożycami po wstążce (chociaż ja wspominam te czasy z sentymentem), trzeba jeszcze umieć je ułożyć, zrobić coś z niczego, zaaranżować wystrój całej sali, dotrzeć do klienta, być może nawet posługiwać się językiem obcym. Kupujesz bukiet przez Internet? Ja myślę!

Być Florystą, to być fachowcem, człowiekiem zdolnym manualnie, kreatywnym, gotowym stale podnosić swoje kwalifikacje, ale nade wszystko pogodną, uśmiechniętą osobą, która kieruje się w swojej pracy dużym taktem i wyczuciem chwili. Trzeba mieć w sobie to coś, ten talent, który sprawia, że patrząc na kwiaty widzi się, co można z nich stworzyć. Sprawiać, że twoja praca jest dla innych czymś wyjątkowym nie tylko przez wzgląd na kwiaty, ale bardziej przez to, jakim chwilom one towarzyszyły. Nie liczy się to, że przekwitną, ważne jest to, że mogą być zapamiętane do końca życia razem z przełomowymi momentami, których były częścią.

Kiedy widzi się uśmiech klienta, kiedy się wie, że dzięki tobie, ktoś tam w świecie poczuł się wyróżniony, że twoje rękodzieło było częścią narady, posiedzenia, świadkiem oświadczyn czy sakramentalnego Tak albo przyniosło ulgę w żałobie, to serce rośnie. Masz poczucie, że zrobiło się coś więcej niż tylko wykonało poprawnie zlecenie i to jest to - pomagać innym swoją twórczością. Być Florystą.

Porady Florysty

Skrypt

Kwiaty i kwiaciarnie fascynowały mnie od zawsze. Pamiętam małą budkę blisko mieszkania moich Dziadków. Naprawdę niewielka, cała wypełniona kwiatami.

Chodziłam dookoła, wspinałam się na palce i oglądałam kwiatki. Starałam się zobaczyć, co robi ta pani w środku, ale jakoś nigdy się nie udało. W domu rzecz jasna rozbierałam starannie na części pierwsze wiązanki, które ktoś dostał na imieniny i układałam je jeszcze raz. Nie zawsze Mama była z tego powodu zachwycona ;-) ale byłam mała i ciekawa, jak to jest być Panią z kwiaciarni. Nie napiszę, że od tamtej pory upłynęło już bardzo dużo czasu, ale upłynęło wystarczająco dużo, żeby móc napisać wreszcie to wiem i umiem.

Umiem, ponieważ bardzo chciałam się tego nauczyć. Większości jednak nauczyłam się sama. Mam na myśli dyscyplinę i wiarę, że mi się uda. Ale nawet najbardziej ambitny padawan potrzebuje mistrza. Na chwilę obecną nie jestem w stanie dokładnie wskazać, kto co kiedy mi pokazał, ale z całą pewnością pamiętam, że uczyłam się od innych. Obserwowałam Instruktorów na kursach i szkoleniach, Koleżanki i Szefowe, z którymi miałam możliwość i zaszczyt pracować. Oglądałam filmy instruktażowe zawodowców, ćwiczyłam, czytałam różne książki, poradniki, czasopisma branżowe, blogi tematyczne. Jednym słowem uparcie starałam się dowiedzieć więcej i więcej, i więcej. Stworzyłam tym sposobem stosy notatek i szkiców. Pewnego dnia postanowiłam to zebrać w jedną funkcjonalną całość, tak powstał ten skrypt. Nie jest on literaturą piękną, ale nie o to chodzi. Jego wartością jest wiedza, która daje możliwość rozpoczęcia przygody zwanej Florystyką.

Zdaję sobie sprawę z tego, że żadna książka nigdy nie zastąpi praktyki, ale przerażony praktykant bez podstawowych umiejętności, zadający milion pytań, męczy. Czy skrypt wyczerpuje temat? Boże uchowaj! Przede wszystkim dlatego, że świat zawsze idzie do przodu. Ale mówi się od czegoś trzeba zacząć i warto zacząć od Być Florystą.

Czy wiesz, że...

Szkice

Kwiaty są praktycznie wszędzie i stale nam towarzyszą. Wszystko zawsze zaczyna się od kwiatka. Ma żółty środek i czerwone płatki, długą zieloną łodygę i wielkie liście. Ewentualnie jest cały niebieski i tam wiesza się worek z butami. Później nie ma już kwiatków, są kwiaty, którym wyrywa się płatki kocha, nie kocha, kocha... Kwiatów z czasem przybywa, są tulipany na Dzień Kobiet, pierwsza róża niekoniecznie od Niego, zasuszony bławatek w książeczce. Pewnego dnia przychodzi refleksja, że kwiaty nie tylko się dostaje, ale również wręcza. Dzięki nim słowa są już zbędne. Wysyłamy bukiet, stawiamy na stole piękny stroik, składamy wieniec, staramy się złapać wiązankę ślubną koleżanki... (fragment skryptu "Być Florystą")

Przychodzi też dzień, kiedy wybieramy suknię, motyw przewodni, kolor wiodący i wiązankę. Tak właśnie powstają szkice koncepcyjne.

Just us

Blue Moon

Vanilla Sky

Kluczowym pytaniem dla artysty nie jest: „Co ludzie o mnie pomyślą?”, tylko: „Czy stworzyłem swoje dzieło najlepiej, jak potrafiłem?”. Nic więcej nie ma znaczenia. – Stephen R. Donaldson, Skok w konflikt

Myślę, że wielu z nas marzy o tym, by zostać Mistrzem w swoim fachu. Szukamy tego w dyplomach, tytułach, w ilości zrealizowanych projektów/zamówień, w latach stażu i w osobach uczniów, którzy wyfrunęli spod naszych skrzydeł, po czym poszli swoją własną, niezależną i jakże owocną drogą...

Jesteśmy z nich wtedy bardzo dumni.

Master class

Ale czas nie stoi w miejscu. Wszystko się zmienia. Dzisiejszy uczeń jest inny niż uczniowie, jakimi my byliśmy. Mają tablety zamiast zeszytów. To czasem irytuje. My nie mieliśmy takiej technologii, tylu książek/podręczników do dyspozycji, kursów, szkoleń, tutoriali. Siłą rzeczy na wszystko potrzebowaliśmy więcej czasu..

Ale do rzeczy

Układnie kwiatów, projektowanie i współpraca z innymi specjalistami, jest zajęciem bardzo ciekawym, ostatnio chyba nawet modnym, ale wypływa z pasji. Jest sztuką, rzemiosłem opierającym się o konkretne umiejętności, ale też pracą wymagającą zaangażowania i wysiłku. Nie oszukujmy się, momentami jest dosłownie ciężko.

Zatem

Bo kiedy ja widzę kogoś młodego, owszem zdolnego i zapalczywego, ale niekiedy bezczelnie pchającego się na szczyt, nie odróżniając przy tym sekatora od nożyczek, zadaję sobie różne pytania. Coś w stylu:

1. Czy ja też taka byłam?
2. Czy już zmądrzałam?
3. Czy to nadal jest dla mnie? Florystyka, kwiaty, narzędzia, projekty i stałe podnoszenie kwalifikacji?
4. Czy ja jeszcze dam radę?
5. Czy nadążam? Za światem, za modą, za nowymi odmianami róż i tulipanów, za technicznymi rozwiązaniami?
6. Czy ja czuję ten projekt?
7. Czy ja dobrze odgadłam marzenia i pragnienia Panny Młodej?
8. Czy ja nie położę projektu przez własne ego?
9. Czy zdaję sobie sprawę z tego, że może być ciężko?
10. Czy ja jeszcze mam tyle siły? Zdrowia?
11. Czy ja umiem słuchać, co mówi do mnie klient/konsultantka ślubna?
12. Czy jestem w stanie przyznać, że nadal mogę się czegoś nauczyć od innych? Również od tych młodych zapalczywych?
13. Czy potrafię ich zrozumieć?
14. Czy mam jeszcze w sobie tę cierpliwość, by uczyć tych wszystkich, którzy plączą się niezdarnie pomiędzy wiadrami pełnymi róż?
15. Czy ja jeszcze pamiętam, jak to jest być żółtodziobem?
16. Czy nadal mam w sobie to coś, by zarazić kogoś pasją do kwiatów, do tego zawodu? By wydobyć z kogoś maksimum potencjału, nauczyć tego, co wiem o roślinach i co już potrafię, aż pewnego dnia przeskoczy mnie w tym wszystkim i zostanie MISTRZEM.*

* "Prawdziwym mistrzem nie jest ten, który ma najwięcej uczniów, ale ten, który tworzy najwięcej mistrzów." - Neale Donald Walsch

** Uczcie się od najlepszych, proszę, inaczej nie warto nawet zaczynać. Nie zazdrośćcie też innym florystom. W ich sukcesach szukajcie inspiracji dla siebie.

*** Internet wykorzystujcie jako narzędzie do pracy, do rozsądnego budowania marki, a zwłaszcza do edukacji. Na wszystko inne nie macie już czasu ;)

Skąd się biorą kwiaty...

Oczywiście rację mają Ci z Was, którzy krzykną, że z Holandii. Jest ona niewątpliwie jednym z największych i najlepiej znanych producentów kwiatów. Ale kwiaty, które tak lubisz i tak często kupujesz/dostajesz mogą pochodzić z Australii, Ugandy, Zimbabwe czy nawet odległej Kolumbii. Ponieważ dużo bardziej opłaca się hodować je tam, gdzie jest ciepło zamiast inwestować w szklarnie... zatem te róże od Ukochanego, które teraz masz w wazonie na nocnym stoliku, mogły przemierzyć pół świata, by ostatecznie zawitać w Twoim domu, przynosząc Ci jak mniemam sporo radości :) i pracowało na ten moment bardzo dużo ludzi... doceń proszę.

Dodatek

Mowa kwiatów

Dawniej mowa kwiatów miała ogromne znaczenie. Wydawano pisma w całości poświęcone symbolice poszczególnych kwiatów, ich kolorów, stopnia rozwinięcia pąków, a nawet owoców. Ludzie przesyłali kwiaty, prowadząc swoiste rozmowy, ale nikt nigdy nie chciał dostać arbuza ;)

Później wypadało mieć ze sobą kwiaty, gdy ktoś wybierał się na imieniny czy ślub. Ludzie wręczali sobie bukiety z okazji... to był miły gest i w dobrym tonie. 

Współcześnie coraz mniej oglądamy się na to, czy wypada dać komuś czerwone róże. Odnieść można wrażenie, że nie tylko mowa kwiatów odeszła w zapomnienie, ale kwiaty po prostu...trochę szkoda i obym się myliła..

Laur - honor, zwycięstwo i chwała

Lawenda - uczę się pokory

Lewkonia - jeśli mnie nie chcesz, powiedz

Lilia - mam poważne zamiary

Lilia żółta - kłamiesz

Margerytka - jesteś najpiękniejsza

Mieczyk - będę się o ciebie bił, spotkajmy się (ilość kwiatów oznacza godzinę)

Mimoza - dziękuję za czułość

Narcyz - nie masz serca egoisto

Nasturcja - wstydzę się tych uczuć

Niecierpek - niecierpliwość

Nieśmiertelnik - ten ból nie przemija

Niezapominajka - nie zapomnij o mnie

Orchidea - nasza potajemna miłość

Orlik - to czyste szaleństwo

Ostróżka – przesadziliśmy

Paproć - bądź poważna

Passiflora - odczep się

Pelargonia - zasługuję na szczęście, a tobie inne w głowie

Petunia - list w drodze

Piwonia - czuwam nad tobą

Prymula - kochałem tylko ciebie

Rododendron - grozi ci niebezpieczeństwo

Róża biała - zasługujesz na moją miłość

Róża chińska - czy ty się mną bawisz?

Róża czerwona - no przecież wiesz, że cię kocham

Róża fioletowo różowa - proponuję przyjaźń

Róża herbaciana - podobasz mi się, lubię cię

Róża pąsowa - pożądam

Róża pomarańczowa - jestem z ciebie dumna

Róża różowa - mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec

Róża żółta - trochę ci zazdroszczę, uważaj

Róże białe i czerwone - wszystko dla ciebie

Róże różowe i czerwone - ta noc była pomyłką

Słonecznik - wyczuwam fałsz

Stokrotka - doskonale cię rozumiem

Stokrotka różowa - to mi schlebia

Storczyk - to budzi zmysłowość

Strelicja - to już jest dziwne

Suchy bukiet - wyraz skruchy

Szafirek - jesteś ideałem

Szyszka sosny - bezlitosne odrzucenie

Tulipan - dobrze mi z tobą

Tulipan żółty - obraziłeś mnie

Wrzos - czas się rozstać

Żonkil - jestem bardzo zazdrosny

Tym, którzy nadal kochają kwiaty wręczać i dostawać, ale czasem zastanawiają się, czy to wypada.. romantykom i tym, którzy tylko chcą się dowiedzieć, jak ludzie radzili sobie w czasach przyzwoitek, polecam mowę kwiatów :)

Aksamitka - to musi być przeznaczenie

Amarylis - ależ ty jesteś piękna, kokietko

Anturium - wyrazy głębokiego szacunku

Arbuz - daj mi spokój!

Aster - nie chcesz mnie, ale ja czuję się przy tobie szczęśliwy

Azalia - oddaję się w twą niewolę

Barwinek - to tylko dawna miłość, miłe wspomnienie

Begonia - czas wziąć sprawy w swoje ręce

Bez - to moja pierwsza miłość

Bratek - jesteś mi bratem, nigdy o tobie nie zapomnę

Chaber - nie śmiem wyznać swoich uczuć, ale są dobre

Chryzantema - stara miłość nie rdzewieje

Cyklamen - chodzi tylko o pieniądze?

Cynia - trudny masz charakter

Dalia - spójrz na mnie łaskawszym okiem

Dzwonek - domyśl się

Fiołek - spędź ze mną noc, nikt się nie dowie

Floksy - spalmy nasze listy

Forsycja - wciąż czekam

Frezja - tak flirtuję z tobą i to mi sprawia przyjemność

Gerbera - doceniam to, co robisz

Glorioza - zdobądź mnie

Goździk - podziwiam twoją odwagę

Goździk brodaty - zrozum wreszcie aluzje

Goździk żółty - nie cieszysz się dobrą sławą

Hiacynt - no i złamałaś mi serce

Hortensja - nie jest mi obojętne, co zrobisz

Irys - proszę zaufaj mi

Irys fioletowy - już wszystko zapomniałem, zwłaszcza ciebie

Jarzębina - zgadzam się

Jaskier - może kiedyś mnie pokochasz

Jaśmin - ty jesteś po prostu niewdzięczna

Jemioła - kiedyś cię zdobędę

Kaktus - no i zostałaś sama

Kalia - serce mi pęka, bo cię przy mnie nie ma

Kamelia - innej szukam

Konwalia - pozdrowienia i uśmiech